Joan
Hallo, mijn naam is Joan van Haarlem,
ik ben geboren op 29 december 1985. Op mijn vijfde levensjaar voegde ik mij bij een kinderkoor en al snel werd duidelijk dat ik ontzettend veel van zingen hield. Iedere week ging ik er me veel plezier naar toe. Soms traden we zelfs op en dan genoot ik zichtbaar. Rond mijn veertiende begon ik mezelf wel wat oud te vinden voor een kinderkoor dus stopte ik en ging vervolgens op zangles een paar dorpen verderop waar ik naartoe ging tot mijn achttiende jaar. Terwijl ik begon met zangles mocht ik ook op bezoek bij Emile Hartkamp. Via hem kwam ik terecht bij Wim de Vries en daar nam ik in een mum van tijd het nummer: Als een kind op. Ook al werd er veel positief gereageerd, helaas kwam er geen gevolg.
En toen werd ik gebeld door een vriend van mijn vader. Hij had op de radio gehoord dat de TROS opzoek was naar zangers en zangeressen voor een nieuw tv-progamma. Hij gaf mij een adres waar ik een cd-tje naar toe kon sturen. Zonder enige verdere informatie stuurde ik mijn cd-tje toe. Na enkele weken wachten werd ik gebeld of ik auditie wilde komen doen. Natuurlijk wilde ik wel en ging er met volle moed naartoe ! Ongeveer driehonderd mensen deden mee en voordat ik het wist zat ik bij de laatste veertig kandidaten. Omdat ik in eerste instantie niet wist dat het alleen om het levenslied ging en ik op dat moment vond dat ik er nog te weinig van afwist, aangezien ik de jongste was, had ik niet veel vertrouwen in het feit dat ik wel eens bij de laatste acht zou kunnen zitten….
En ja hoor, tijdens de laatste ronde die ook zou worden uitgezonden werd al snel duidelijk dat ik bij de laatste acht kandidaten zat. Die periode maakte ik van alles mee waarvan ik vroeger alleen kon dromen. Per helikopter vervoert worden naar het REM-eiland in de Noordzee, slapen in luxe hotels, ontzettend veel bekende Nederlanders ontmoeten en optreden op tv onder leiding van Ernst Daniel Smid. Hierbij ben ik als zevende geëindigd waar ik ontzettend trots op ben. Foto’s van “Een ster in 40 dagen“
Toen werd het even stil. Het gewone leventje ging weer verder en alle indrukken moest ik nog verwerken. Een artiest die bij de laatste veertig zat vroeg of ik bij hem op zijn Cd-presentatie wilde optreden en dat deed ik met alle gevolgen van dien ! Daar liepen mensen ( Martin Bouwmans en Hans van Seggelen ) die wel geïnteresseerd waren in mij ! Eindelijk was het zo ver. Na veel nadenken en overleggen waren we het met elkaar eens. Ik mocht een cd opnemen. Na een half jaar van iedere week hard werken, 100 km van mijn huis vandaan, is het dan zo ver.
Mijn cd is een feit…….Mijn CD.